இன்றுடன் ஏழுமாசம்...

அழகான அந்தக் குருவிக்கூடு
கலைபட்டுச் சிதைந்துபோய்
இன்றுடன் ஏழுமாசம்...

பொட்டின்றிப் பூவின்றி
ஆன உடையின்றி
முகத்தில் எதுவித சலனமுமின்றி
புகமறுக்கும் உணவை
சுவை மறந்து
வலிந்து திணித்துண்டு
வயிறு வளர்த்துக் காலம் கழிகிறது...





அவள் கணவன் மறைந்து
இன்றுடன் ஏழுமாசம்
அழகிய வதனம் களையிழந்து
ஒளியிழந்து - அவள்
சிரிக்க மறந்து
கவலையில் மூழ்கித்
தனக்குள் தன்னை மறைத்தபடி
தனிமையில் கல்லாய் இறுகி
இன்றுடன் ஏழுமாசம்...

அதன்பின் முதல் முறையாக
அவள் இன்று சிரிக்கக் கண்டேன்.
இன்று பிறந்த அவள் குழந்தை
"அவன் மழலைச் சிரிப்பு
கன்னக்குழி
பெரிய முழி
அத்தனையும் அவன்
அப்பன் போலவே."
பிறர் சொல்லக் கேட்டு
மீண்டும் அவள் சிரிக்கிறாள்.