பசுமை நிறைந்த நினைவுகளே...
ஒளிக் கதிர்கள் தெளிவற்ற
மாலை நேரத்துச் சூரியனோடு
கைகோர்த்தபடி
என் புழுதித் தெருவில்
இறங்கி நடக்கிறேன்
வெற்றுக் கால்களோடு….
நீண்ட நெருமுனை…
வளைவில்
முந்திச் சென்றான்
என் பால்ய கால நண்பன்...
அவன் இப்போது உயிருடன் இல்லை...
சுற்றிவளைக்கப்பட்ட
சிறு பகுதியில் இருந்து
தப்பிப் பிளைத்து தடுமாறி
வரும்போது
ஆமி அடித்த செல்லில்
உயிர்விட்டானாம்
என்று
சொல்லக் கேள்வி....
அவனும் நானும் கூடி
வயல் விதைப்போம்
பள்ளி செல்வோம்
பந்தடிப்போம்
மாடு மேய்ப்போம்
குளத்து வானில்
குளித்து மகிழ்வோம்.....
அது அந்தக் காலம்
இப்போது
நான்
முழுவதுமாக மாறிவிட்டதாக
எல்லோரும் சொல்கிறார்கள்
நான் யாருடனும்
பேசுவதில்லையாம்
சிரிப்பதில்லையாம்...
பைத்தியம் என்றும் சிலர்
பழியுரைக்கிறார்கள்....
பாவம் அவர்கள்.....
அவர்களுக்குத் தெரியாது
நான் இப்போதும்
என் உறவுகளுடன்
நண்பர்களுடன்
கனவில் அடிக்கடி
சிரித்துப் பேசுவது......
கவிதை அருமை.
பதிலளிநீக்குமெல்லிய உணர்வுகளின் வெளிப்பாடு, நன்று.
பதிலளிநீக்குபசுமை நிறைந்த நினைவுகள் வலியுடன் !!!!
பதிலளிநீக்கும்ம்ம்.
பதிலளிநீக்குபடங்களும் கவிதையும் நல்லா இருக்குங்க.
பதிலளிநீக்குநினைவுகளின் வலியில்...
பதிலளிநீக்குசே.குமார் சொன்னது…
பதிலளிநீக்குகவிதை அருமை.
28 ஆகஸ்ட், 2010 4:33 pm
//
நன்றி
சைவகொத்துப்பரோட்டா சொன்னது…
பதிலளிநீக்குமெல்லிய உணர்வுகளின் வெளிப்பாடு, நன்று.
28 ஆகஸ்ட், 2010 5:19 pm
//
உங்களின் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
sakthi சொன்னது…
பதிலளிநீக்குபசுமை நிறைந்த நினைவுகள் வலியுடன் !!!!
28 ஆகஸ்ட், 2010 7:12 pm
//
உங்களின் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
வானம்பாடிகள் சொன்னது…
பதிலளிநீக்கும்ம்ம்.
28 ஆகஸ்ட், 2010 8:47 pm
//
ஏதாவது சொல்லுங்க தலைவா
Chitra சொன்னது…
பதிலளிநீக்குபடங்களும் கவிதையும் நல்லா இருக்குங்க.
28 ஆகஸ்ட், 2010 9:08 pm
//
உங்களின் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
ஸ்ரீராம். சொன்னது…
பதிலளிநீக்குநினைவுகளின் வலியில்...
29 ஆகஸ்ட், 2010 4:34 pm
//
உங்களின் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
அருமை.
பதிலளிநீக்குநிதர்சனம் எப்போதும் சுடும்....
பதிலளிநீக்குஇங்கு உங்கள் பதிவில் தமிழ் சுடுகிறது...
மிக மிக நன்றாக எழுதி இருக்கிறீர்கள் என்ற ஒற்றை வார்த்தை குறைவு தான், உங்களை பாராட்ட.....
நன்று
பதிலளிநீக்கு